Wangun puisi buhun, di Sunda, tangtos waé loba jinisna. Ti mimiti (1)
Carita pantun (2) Mantra (3) Sisindiran, nepi ka (4) Pupujian. Ari nu
pangkolotna mah nyaéta carita pantun. Carita pantun cara ngamalkeunana
dilisankeun. Umumna dina carita pantun buhun, juru pantun dina mawakeun carita
kudu disarengan sora kacapi. Carita pantun buhun kudu dibuka ku rajah pamuka,
tuluy dipungkas ku rajah pamunah.
Mantra mangrupa puisi tradisional wangun ugeran. Ugeran puisi bakal
karasa upama geus dipapatkeun. Dina mantra aya ogé wirahma jeung purwakanti.
Eusi mantra dianggap ngandung kakuatan gaib. Raket patalina jeung kapercayaan
urang Sunda alam harita. Dina kamekaranana, mantra ogé aya nu maké kekecapan Arab.
Salasahijina dipangaruhan asupna Islam ka Sunda.
Ari pupujian mah mangrupa puisi buhun anu eusina nyoko kana ajaran agama
Islam. Pupujian mangrupa hiji cara pikeun némbongkeun rasa sukur urang ka Gusti
nu Maha Suci anu parantos masihan kanikmatan ka sadaya umat-Na. Pupujian tangtu
aya pakuat-kaitna jeung bangsa Arab. Apan ajaran Islam mimiti gumelarna di
Arab. Biasana pupujian sok dikawihkeun atawa dinadomkeun, jeung sok dibaca di
masjid saméméh salat jamaah, atawa dina acara anu aya patalina jeung
ka-Islaman.
Ari sisindiran anu siga kumaha? Sisindiran mangrupa hiji wangun puisi Sunda
buhun. Sisindiran asal kecapna tina “sindir”, anu boga harti ngomong teu
langsung atawa sok dipéngkolkeun heula. Di Malayu aya ogé anu sarua jeung
sisindiran, disebutna pantun di ditu mah. Sisindiran mangrupa bentuk puisi
sastra tradisional Sunda anu boga “cangkang” jeung “eusi”. Sisindiran ogé
mangrupa karya sastra Sunda asli, anu geus aya ti baheula, saacan Islam datang
ka urang (Haji Hasan Mustapa, 1913).
Ari pangna ka asup puisi buhun mah, apan sisindiran geus aya saacan abad
ka-16. Bareng ayana jeung carita pantun, dongéng, jeung jangjawokan “mantra”
(Yus Rusyana, 1969: 11). Bukti ngeunaan sisindiran geus aya saacan abad ka-16
dijelaskeun ogé ku Wahyu Wibisana (2000: 431) naskah kuna Sanghyang Siksa Kanda ng Karesian méré nyaho ngeunaan wangun
sisindiran. Tapi ngajelaskeunana lain dina kecap sisindiran utuh. Dina naskah
mung nyebatkeun ayana “kawih sisindiran”. Duka ari maksudna “kawih sisindiran”
téh naon, bisa waé disebut judul lagu, bisa ogé mémang niat awal dina
ngajelaskeun ayana hiji wangun sastra.
Salmun dina Kandaga Kasusastraan
Sunda ngajelaskeun lamun “sisindiran awalna tina kecap “sindir”, anu
maksudna “sisi”. Ngomong ku sindir maksudna ngomong anu nyisi, henteu poksang
ceplak pahang pikeun ngaragangan anu dibawa nyarita, ngarah omongan urang
karasana henteu nyentug kana haté” (Salmun, 1963:55). Salmun ngajelaskeun ogé
lamun “sindir” jeung “sisindiran” tangtu béda harti kecapna. Tapi ari pokona
mah tetep sarua, nyaéta ngedalkeun maksud henteu saceplakna. Henteu saceplakna
ku sabab dibulen ku kecap-kecap karasmén, dipalar pikaresepeun. Lir ibarat bungbuahan
tea mah, aya cangkang jeung eusi. Ku ayana cangkang dina bungbuahan, tangtu
urang kudu boga usaha mesék heula cangkangna, saacan bisa eusina kaala.
Dumasar tina périodisasina. Numutkeun kamandang ti Haji Hasan Mustapa
anu nyebut sisindiran aya saacan Islam asup, jeung kamandang Yus Rusyana sareng
Wahyu Wibisana anu nyebutkeun lamun sisindiran atawa kawih sisindiran aya dina
naskah Sunda kuna Sanghyang Siksa Kanda ng Karesian anu aya dina
taun 1518 masehi, tangtos waé sababaraha ahli kasusastraan Sunda ieu, parantos
nyieun buku ngeunaan périodisasi kasusastraan Sunda. Utamina ngabagi sisindiran
dina mangsa nu teu pati béda, di antawisna: (1) R.I. Adiwijaya, anu
nempatkeunana dina Jaman Hindu (2)
M.A. Salmun anu nempatkeunana bisa di Jaman
Hindu, Galuh, atawa Pajajaran --numutkeun asupna Islam ka urang jeung ayana
naskah Sanghyang Siksa Kanda ng Karesian--.
(3) Yus Rusyana anu nempatkeunana dina Mangsa
Kahiji, --dugi tahun 1600--, jeung (4) Ajip Rosidi anu nempatkeunana dina Jaman Buhun.
Sisindiran umumna dijieun tina opat larik. Bisa kurang, bisa ogé leuwih.
Tapi jumlahna mah pasti genap. Sisindiran nyaéta puisi buhun. Matak disebut
puisi gé apan sisindiran mah diwengku ku aturan. Tangtos bénten lamun
dibandingkeunana jeung sajak mah. Aturan anu aya dina sisindiran nyaéta, ayana
“cangkang” jeung “eusi” di jerona.
Sisindiran dibagi jadi tilu bagian, di antarana: (1) Rarakitan (2)
Paparikan, jeung (3) Wawangsalan. Tiluanana gé dibagi deui kumaha sipat-sipatna,
nyaéta: (1) Piwuruk (2) Silih asih, jeung (3) Sésébréd.
Ayeuna urang guar heula babagian ti sisindiran. (1) Rarakitan nyaéta
salasahiji wangun sisindiran nu diwangun ku “cangkang” jeung “eusi”. Hubungan
antara “cangkang” jeung “eusi” tangtu kudu sasora jeung kudu murwakanti di unggal
tungtungna. Rarakitan diwangun ku cangkang jeung eusi dina jumlah anu sarua
lobana dina sabaris. Kecap rarakitan miboga harti saperti “rakit” atawa “sarakit”
anu hartina sapasang. Disebut rarakitan téh sabab kecap dina cangkang dipaké
deui dina bagian eusi. Rarakitan dina sisindiran mangrupa kawih anu cangkang
jeung eusina miboga kasaruaan di unggal barisna.
Ieu conto rarakitan:
Piwuruk
Sing
getol nginum jajamu,
Nu
guna nguatkeun urat,
Sing
getol néangan élmu,
Nu
guna dunya ahérat.
Silih asih
Sapanjang
jalan Soréang,
Moal
weléh diaspalan.
Sapanjang
tacan kasorang,
Moal
weléh diakalan.
Sésébréd
Aya budak mawa casan
Ngan hanjakal teu dibeuli
Aya budak geulis pisan
Ngan hanjakal tara mandi
(2) Paparikan nyaéta salasahiji puisi Sunda bagian ti sisindiran anu
diwangun ku cangkang nu teu boga harti, anu dituluykeun ku eusi nu miboga harti
aslina. Hubungan antara cangkang jeung eusi saenyana dicirikeun ku hubungan struktural sora jeung pola. Lamun pola sora ti cangkang jeung eusina sajajar, tangtos sisindiran éta
disebut paparikan.
Paparikan asal kecapna tina “parik” anu
dicokot tina kecap dasar “parék”; deukeut. Jadi, paparikan atawa paparékan boga
harti “deukeut-deukeut”. Deukeut di dieu boga harti sora atawa vokalisasi ti cangkang jeung eusina sarimbag.
Paparikan mangrupa sisindiran anu saukur deukeut tina sora antara cangkang
jeung eusina. Jadi teu kudu sarua kecap mimitina siga rarakitan.
Ieu conto paparikan:
Piwuruk
Aya manuk dina pager
Na sukuna aya bola
Lamun urang hayang pinter
Kudu getol ka sakola
Silih asih
Samping
hideung dina bilik
Kumaha
nuhurkeunana
Abdi
nineung ka nu balik
Kumaha
nuturkeunana
Sésébréd
Daun hiris dibeungkeutan
Dibawa ka juru leuit
Anu geulis ngadeukeutan
Hayangeun dibéré duit
(3) Hiji deui wangun sisindiran téh, nyaeta
wawangsalan. Dina sisindiran, wangun wawangsalan béda pisan lamun dibandingkeunana
jeung rarakitan atawa paparikan. Wawangsalan mangrupa teteguhan anu umumna
dijieun tina dua baris. Baris kahiji
jadi cangkang (alat paranti teteguhanana), lamun baris kadua mangrupa rujukan
tina teteguhan éta. Dina sababaraha wawangsalan anu mindeng dipaké ku masarakat
Sunda, baris kadua mangrupa arti tina baris nu kahiji. Ku ngucapkeun
wawangsalan baris kahiji wungkul, nu maké basa Sunda bisa ngarti kana eusina.
Dina wawangsalan, salian teteguhan nu disebutkeun
dina baris kahiji. Jawaban tina baris kahiji éta tangtu némbongkeun rupa-rupa
jenis kecap. Bisa mangrupa kecap barang, kecap pagawéan, kecap sipat, jeung
kecap wilangan. Cara ngajawab teteguhan tina baris kahiji éta bisa ngungkap
makna referensial wawangsalan baris
kahiji. Dina hiji analisis baris kahiji wawangsalan, bisa dianalisis eusi makna
idiomatik nu aya dina wawangsalan.
Ieu conto wawangsalan:
Leutik
sotéh katempona,
Bari
geuleuh dialana:
Cileuh
***
Jatinangor, 24 Oktober 2015.
Rizki Sanjaya, Sastra Sunda Unpad.
Dimuat dina Galura, Nomer 37, Taun ka-27, édisi II Désémber 2015.
No comments:
Post a Comment